İngiliz futbol otoriteleriyle birlikte hareket eden UEFA yetkililerinin, aylardır süren Manchester City soruşturmaları ve ortaya çıkan son dokümanlar ışığında hareket ettikleri belirtildi. İki hafta evvel İsviçre’nin Nyon kentinde toplanan UEFA Finansal Denetim Heyeti üyeleri ve özel hesap uzmanlarının bir tahlil yaptığı ve kulübün UEFA kurallarını bilerek çiğnediği kuşkusunu güçlü bir halde taşıdıkları kaydedildi.
Toplantıyı yöneten ve UEFA Finansal Denetim Konseyi’nin başında yer alan Belçika eski başbakanı Yves Leterme’nin son kelamı bu hafta içerisinde söyleyeceği söz edildi.
MANCHESTER CITY EN AZ 1 YIL MEN EDİLECEK!
Konsey toplantısı sonrası New York Times’ın şura üyelerinden aldığı bilgiye nazaran; Manchester City en az 1 dönem UEFA’dan men edilecek! Ceza ile ilgili bilinmezliğin ise hangi döneme ait verileceği tarafında olduğu kaydedildi. Şampiyonlar Ligi’nde kulüplere verilecek hakların haziran ayında muhakkak olacağı ve bu nedenle cezanın 2020/21 döneminde başlayabileceği söz edildi.
Manchester City sahiplerinin ve yönetimcilerinin alınabilecek bu karardan haberdar olduğu ve güçlü bir hukuk heyetiyle mümkün cezaya itiraza hazırlandıkları bilgisi verildi. City’nin birinci itirazı UEFA’ya, ikinci itirazı ise CAS’a yapacağı kaydedildi.
CEZAYI GETİREN FOOTBALL LEAKS BELGELERİ
“Manchester City’nin muvaffakiyetinin ardındaki kirli gerçekler!”
Alman Der Spiegel, internet sitesinden Football Leaks ile ilgili evrakların Manchester City ile ilgili olan kısımlarını 4 modül halinde yayınlayacağını açıkladı.
“Kuralların, Milyonların Yardımıyla Eğilip Bükülmesi“ başlıklı 1. kısmın çevirisi şu biçimde:
“1880’lere kadar geri gidildiğinde Bölge Papazı’nın kızı Anna Connell, Manchester’da işsizleri ve en alt sınıftan çalışanları alkolden uzak tutmak emeliyle bir kulüp kurdu, o kulüp şu an Abu Dabili Al Nahyan ailesi tarafından denetim ediliyor. Deve sahiplerinin ve inci avcılarının yer aldığı bu klan, palmiye ağaçlarının serinliğinde kerpiç meskenlerde yaşıyor. 128 yıl sonra, Eylül 2008’de İngiltere’nin kuzeyinin kapitalist merkezinde multimilyarlık petrol hanedanı Al Nahyanlar, kendi yollarını çizmenin bir yolunu buldu. Ve sonuçları dramatik oldu.
Bir vakitler Mancester’ın doğusunun bu vasat kulübü, Abu Dabi’nin fantastik yatırımları ve reklamlarıyla birlikte Premier Lig’in en düzgün ekibi haline dönüştü. Kevin de Bruyne ve İlkay Gündoğan üzere rafine stratejist futbolcular, Leroy Sane üzere ışıltılı yıldızlar ve dünyanın en düzgün antrenörü Pep Guardiola sayesinde bunu başardılar. Bu bir taraftan bir muvaffakiyet kıssası.
Muhbir platform Football Leaks ve onun elde ettiği dokümanlar sayesinde, ekibin muvaffakiyetinin arka planındaki kirli taktikler ortaya çıktı.
Abu Dabili kulüp sahipleri, Manchester’da yeni bir periyodun başladığını söylediler. Ekip, orjinal olarak sanayi ihtilalindeki şirketlerin acımasızlığı ve kural tanımazlığını refere etti. Ayrıyeten, futbol dünyasına da girmek istedi. Abu Dabi Piri’nin kulübü satın almasından bu yana Manchester City Avrupa futbolunun doruğuna çıkmayı ve küresel, kar edebilen bir futbol imparatorluğu kurmak için kuralları dinlemedi. Kulübün elde ettiği zaferler, palavralarla gerçekleşti.
City’nin tepe tırmanışının gerçek öyküsü politik etkiler ve ekonomik vurdumduymazlık sayesinde gerçekleşti ve günümüz futbol işini anlayan herkesi etkiledi.
BÖLÜM 1: PİRİ ALDATMAK
“Aguueeerrooooooo!” Çok uzun süren bir çığlık, bir isim. Bir ikon. 13 Mayıs 2012’de spiker Martin Tyler attığından beri her Manchester City taraftarı, bu çığlığı hatırlar. Her ‘Cityzen’ (Manchester City taraftarı), bu pahalı anı hatırlar ve 93. dakika 20. saniyede gelen bu golle Manchester City, 44 yıl ortadan sonra birinci defa şampiyon oldu.
Rakipleri, küme düşme adayı Queens Park Rangers, maçta üstünlüğü elinde taşıyordu. 90. dakikada bittiğinde kentin öbür kadrosu Manchester United şampiyonluğu kazanmıştı. 91. dakikada 14. saniyede Edin Dzeko, skoru eşitledi. Sırf, iki dakika sonra Aguueeerrooooooo topu ağlara gönderdi ve şampiyonluğu kadroya getirdi.
Bu 126 saniye kulübün duygusal olarak miti oldu. Manchester City taraftarları için bu bir futbol mucizesiydi. Kulüp içinse olması vakit alan bir süreç. Kulübe yatırım yapan Mansour bin Zayed Al Nahyan, kulübü aldığından bu yana transfer rekorları kırmış, rekabetin birtakım prensiplerini hiçe saymıştı. Kadronun gücünün ardındaki petrol zenginliği, sponsorluk mutabakatlarında kendini göstermişti. Lakin, gizlice yapılan bu mutabakatlar, kamuoyu önünde daima reddedilmişti.
Manchester City, Etihad Stadium’da oynuyor ve grubun formasındaki sponsor Etihad. Mansour’un üvey kardeşinin yönettiği Abu Dabi merkezli bir havayolu şirketi. Abu Dahi telekomünikasyon şirketi Etisalat ve Abu Dabi turizm şirketi de kulübün sponsorları ortasında. Ayrıyeten, tekrar tıpkı kümenin sahibi olduğu Abu Dabi yatırım şirketi Aabar, UniCredit ve Virgin Galactic de o denli.
İngiliz futbolu, asla bu büyüklükte bir yatırım görmedi. Kulübün yöneticilerinin bildiği gerçek sayılar ise çılgın düzeyde. 10 Mayıs 2012 tarihli kapalı bir evrakta ‘Kulüp sahibinin yatırım özeti” evrakında görülüyor, tam olarak Sergio Agüero’nun o golünden 3 gün evvel. Mansour, o gün 3 yıl 8 aydır kulübün sahibiydi ve yapılan hesaplamalara nazaran Abu Dabi’den kulübe aktarılan paranın toplamı 1.3 milyar Euro’ydu (1.1 milyar Pound).
Mayıs 2012’de yapılan yatırımların özeti (milyon Pound)
Satın Alma Fiyatı: 100
Komisyon Fiyatı: 50
Oyunculara Yapılan Yatırım: 446.9
Tesislere Yapılan Yatırım: 63.9
Kulüp Bilançosuna Yapılan Yatırım: 37.5
Abu Dabi Sponsorluk Mutabakatları: 149.5
Operasyon Ziyanları için Aktarılan Para: 216.8
Std Bank ve WIL’e Ödenen Kredi Borçları: 46.5
Toplam: 1.111,1
Bunu açıklamak için, “Aguueeerrooooooo“ya, grubun yeni doğuşuna geri dönüyoruz. Tribünlerde yetişkin erkekler gözyaşları içerisinde, oyuncular mavi bir denizin içerisinde yerde coşkuyla seviniyorlar. Kenarda ise 47 yaşında şık bir kadro elbise içerisinde bir adam var, omuzlarında İtalyan bayrağını taşıyor, antrenör Roberto Mancini. 3 kere İtalya şampiyonu, 4 defa İtalya kupası galibi ve multimilyonlar harcanmış Manchester City’nin şampiyonluk döneminde başkan. Bir öbür başkan Agüero’ydu.
MANCINI, HIRSLARIN KURBANI OLDU
Mancini, neredeyse yarım yüzyıl sonra Manchester City’e birinci şampiyonluğunu kazandırdı. Fakat, işvereninin hırslarının da kurbanı oldu. Yalnızca 1 yıl sonra, grup şampiyonluk unvanını koruyamadığı için Mancini misyonundan alındı. Sahibin mantığı çok açıktı, başarılı olamıyorsa değiştirilir. Ama, yeni bir sorun ortaya çıkmıştı. UEFA’nın ortaya koyduğu ve açıkladığı yeni Finansal Fair Play kuralları. Mancini’ye kapı gösterildikten birkaç hafta sonra ortaya çıkan bir bütçe denklik kuralıydı. Kuralların çıkmasının birinci ve en büyük sebebi, Avrupa futbol birliğinin kulüplerin çok fazla borçlanmasını ve iflas etmesini istememesiydi. İkinci olarak UEFA, Avrupa futbol liglerinde rekabetin kaybolmasından endişeleniyordu. Kulüplerin, kazandığından daha fazla harcamamasını istiyordu.
Manchester City, birinci döneminde UEFA’ya FFP kuralından 9.9 milyon Pound’luk bir sapma olacağını iletti. Manchester City CFO’su Jorge Chumillas, bir elektronik posta kaleme aldı. “Bu sapma, Roberto Mancini’nin kontratının feshedilmesi nedeniyle oluşmuştur. Abu Dabi ile yapılacak sponsorluk muahedesinden gelecek paralarla bu fark kapatılacaktır.”
Bu elektronik postada görüldüğü üzere, kulüp işleri öbür kurallara uyan kulüplerden daha farklı bir biçimde halledecektir. Olağanda bir futbol kulübü şöyle yapardı; futbolcuları daha başarılı olmaya çalışırdı, seyircileri daha fazla stadyuma çekmenin yollarını arardı, daha çok eser satar, TV’de daha fazla görünmenin yollarını arar ve potansiyel sponsorların ilgisini çekmeye uğraş gösterirdi. Bu sponsorlar, kontratların altına imza atardı ve bir kulübe verilen rayiç sayıya nazaran bir para verirdi. Bu para, grubun dönemlik bütçesinin bir kesimi olur ve futbolcu transferinde kullanılırdı. Şayet, kulübün planları işe yaramazsa kulüp dönem sonunda ziyan eder ve masraflarını kesmek, azaltmak zorunda kalır.
MANCHESTER CITY OLAĞAN BİR KULÜP DEĞİL!
Manchester City, olağan bir kulüp değil. Borç yahut ziyan mı? Mevzubahis değil. Şayet kısa devirli bir sorun varsa kulüp sahibinin ülkesinden sponsorluk mutabakatıyla daha fazla para getirilir. UEFA’nın kuralları gereği Manchester City idaresi birkaç yaratıcı tahlil bulmuştu. “Geriye dönük tarihli sponsorluk muahedesi yapılır ve bununla birlikte gelecek 2 dönemin sponsorluk paraları şimdiden ödenir.” Bunu öneren yönetici Simon Pearce’tı. CEO Ferran Soriano, ayrıyeten şimdi kazanılmamış şampiyonlukların ve kupaların dahi bonuslarını ödettirmişti. Şimdi kazanılmamış ve hiç kazanılmayan Federasyon Kupası primi bile...
Dönemin bitmesinden 10 gün sonra, Chumillas pazarlıkların sonuçlarını açıklayan bir rapor yazdı ve sponsorluk mutabakatlarının sayılarını belirtti. Etihad, birdenbire 1.5 milyon Pound daha artırım yapmıştı. Aabar’dan yarım milyon daha para gelmişti. Abu Dabi Turizm’den 5.5 milyon Pound’luk yeni bir ödeme daha yapılmıştı. Dönem başında kelam verilen bütçe denkliği sağlanmıştı.
Kulüp ve sponsorları, yalnızca muahedeleri manipüle ediyordu. Chumillas, iş arkadaşı Simon Pearce’tan Abu Dabi’den gelecek ödemelerin tarihlerini öne çekmesini istemişti. Karşılık elektronik postası gelmişti: “Elbette, nasıl istersek o denli yaparız!”
Bu hareketlilik, 2013 yazında kuşkuları doğuşmuştu ve Abu Dabi merkezli şirketlerin Manchester City yetkilileriyle bağımsız sponsorluk muahedeleri yaptığı açıklanmıştı. Nisan 2010’a geri döndüğümüzde Pearce, Aabar ile pazarlık yapıyordu. kulüp sahibine dedikoduların ortaya çıktığına dair elektronik posta yazıyordu. Kağıtta yazan muahedeye göre, Aabar 15 milyon Pound ödeyecekti. Ama, gerçek bu değildi. Pearce’ın elektronik postasında, “Tıpkı konuştuğumuz üzere, Aabar’dan 3 milyon alacağız.” yazıyordu. “12 milyon Pound ise Hazretlerin (Editör Notu: Pir Mansour) öteki alternatif kaynaklarından ödenecektir.” diye belirtiliyor. Pearce, bu cümleyi birçok defa tekrarlıyordu. Lakin, kamuoyu önünde reddediyordu. Hazretlerinin, yani Pir Mansur kendi cebinden parayı ödeyecekti.
Bu durum, açıkça UEFA’nın belirlediği Finansal Fair Play kurallarının önemli formda ihlal edildiğini gösteriyor. Şayet, kulüp Pir’in parasıyla çılgınlar üzere alışveriş yapıyorsa, bu bilançoda kırmızıyla (zarar) gösterilmeliydi. Lakin, sponsorluk paralarıyla transfer yapıyorsa bu ziyan değildi ve Manchester City’nin korkmasına gerek yoktu.
MANCHESTER CITY, FFP’Yİ AYAKLARININ ALTINDA EZDİ
Manchester City’nin finansal raporları, bir palavralar ağı! Finansal Fair Play kurallarını ayaklarının altında eziyorlardı. Etihad Havayolları, dünyanın en büyük hava yolu şirketlerin
den biri, ayrıyeten bu oyundaydı. Stuart Pearce, attığı postada, “Etihad’ın direkt katkısı hala 8 milyondur.” yazıyordu. Lakin, bilançoda belirtilen sayı ise 35 milyon Pound’tu.
Pekala bu durum pratikte nasıl işe yaradı? Etihad üzere şirketler Abu Dabi Birleşik Küme’den gelecek onayı bekledi. Tüm bu şirketler, Pir Mansur’undu ve ayrıyeten o Manchester City’nin de sahibiydi, gereken ölçüde parayı ekibe bağladı. Finans Yöneticisi Andrew Widdowson, elektronik postasında, “Paralar, partner şirketlerden aktarıldı ve doğruca kulübe verildi.” Bu işlerin nasıl yürüdüğünü gösteriyor. 2015’te açıklanan sayılara nazaran; Etihad kulübe yıllık olarak 67.5 milyon Pound veriyordu. Lakin, CFO Chumillas, Pearce’a şöyle yazıyordu: “Lütfen 67.5 ile ilgili şöyle not al, 8 milyonu direkt olarak Etihad’dan, geri kalanı ise Abu Dabi Birleşik Küme’den alınacak.”
Ama, gazeteciler bu kontratlar ile ilgili Etihad Havayolları’na sorular sorduğunda her vakit sorumlu ve hesap verilebilir bir bütçeleri olduğunu söylediler. Havayolu şirketi, 2009’dan beri Manchester City’nin ana sponsoru olmaktan gurur duydukları karşılığını verdi. Aabar ve Abu Dabi Turizm ise bu sorulara karşılık dahi vermediler.
Manchester City’nin paraları, Abu Dabi merkezli şirketlerin sponsorluklarıyla ve Pir Mansour’un ‘alternatif kaynaklar’ından gelen parayla sağlandı. Ama, kamuoyu önünde bu söylenenleri sert bir lisanla reddettiler. Bayern Münih Lideri Uli Höeness’in söylediği üzere kulüp akaryakıt pompalarından gelen parayla en kıymetli transferleri cesurca gerçekleştirdi. “Neredeyse şahsi bir kulüp haline gelmiş ve Abu Dabi tarafından, yani Pir Mansur tarafından denetim ediliyor.”
CITY’NİN İDEOLOJİSİ: “YAKALANANA KADAR HİLE”
Khaldoon Al Mubarak, kulübün ideolojisini bir noktada açık etmişti esasen: Yakalanana kadar hile yap!
Öte yandan, Martin Tyler “Aguueeerrooooooo!” diye bağıradursun, bu sırada iç hesaplamalara nazaran Abu Dabi’den gelen sponsorluk paraları 127.5 milyon Pound’a ulaşmıştı ve daima para pompalanıyordu. Dünyada hiçbir spor kulübü rekabette bu kadar büyük avantaj sağlamıyordu kendine, tahminen bir başkası, Katar merkezli olanı, Paris Saint-Germain.
MANCHESTER CITY, FUTBOLUN DÜŞMANIDIR
PSG ve Manchester City, UEFA ile 2014 yılında muahede masasına oturdular ve kuralların çiğnenmesinden dolayı Şampiyonlar Ligi’nin dışında kalmayı konuşuyorlardı. Kuralları hiçe sayan mutabakatlar ve devlet denetimli sponsorlarca şişirilmiş sayılar ile ihlal edilen kurallar nedeniyle cezayı düşünüyorlardı. Akabinde, Körfez merkezli iki kulüp UEFA’yı tehdit etmeye başladılar ve sonucunda iki tane zayıf mutabakat yapıldı. Ayrıyeten, futbol federayonları da ne kadar aldatıldıklarını bilmiyorlardı. Manchester City, gerçek sarfiyatları saklayan bir bilanço daha yapmıştı.
Bu inanılmaz bir olay ve Britanyalı vergi mükelleflerinden toplanan milyonlarca poundu batıran hükümet partisi ve İzlanda’da finansal krize neden olan bankaların yaptıkları üzere bir olay.
Manchester City, açıkça futbolun üniversal düşmanıdır.
“Manchester City’nin ‘Büyük Yay Projesi’nin sırrı”
Der Spiegel’in Manchester City ile ilgili savlarını sıraladığı yazı dizisinin ikinci kısmı olan “Büyük Yay Projesinin Sırrı!“nın çevirisi:
“Futbolda ölümsüzlüğün yolları bu dönem güçlü başlıyor, soğuk, ıslak bir Eylül akşamı var Doğu Manchester’da. Man City Stadyumu’nda tüm biletler satılmamış, birçok VIP locası boş, alanda da sürpriz bir sonuç var. Şampiyonlar Ligi küme maçlarının birincisinde Olimpik Lyon’a karşı beklenmedik bir yenilgi, moral bozucu bir hezimet, Fransızlar 2-1’lik skorla kazanıyor. Manchester Cityli taraftarlar, 80. dakikada stadyumu boşaltmaya başlamışlardı bile.
Geçen dönem, yıldız antrenör Pep Guardiola ve kadrosu birçok Premier Lig rekorunu darmadağın etmişti. Daha evvel hiçbir kadro bu kadar çok gol atmamış, puan toplamamış ve galibiyet elde edememişti. Lakin, Şampiyonlar Ligi çeyrek finalindeyse Pep’in ekibi, Liverpool’a eleniyordu. Gerçek şu ki, City hiçbir vakit Şampiyonlar Ligi finaline yükselemedi. Futbolun panteonuna girebilmek için kulüp bu kupayı da kesinlikle kazanmalı. Guardiola’nın kontratında bile bu kupa için tam 2 milyon Pound’luk bir bonus var.
Hatırlayanlar olacaktır, Manchester City UEFA’dan o heybetli gelirleri elde edemiyor. UEFA’nın verdiği bir ceza bu. Yıllar boyunca Manchester City taraftarları, ne vakit Şampiyonlar Ligi müziği çalsa ıslıkladılar. UEFA’nın kendilerini kurban ettiğini hissediyorlardı. Ekibe 2014’te FFP kurallarını çiğnediği için haksız bir ceza verildiğini düşünüyorlardı.
Ortaya çıkan dokümanlar ise UEFA’nın Manchester City’e merhametliden de öte bir yaklaşım gösterdiğini ortaya koyuyor. Avrupa Futbol Birliği, City’nin ne yaptığının farkındaydı ve ufak cezalarla durumu yönetim etti. UEFA, cezayı 2014’te vermişti. Ama, Manchester City’nin aldatmacası çok daha eskiye gidiyordu, Pir Mansour’un kulübü aldığı 2008 yılına.
Abu Dabi’den gelen işveren 2008’de kulübü satın aldığında, Manchester City çok berbat durumdaydı. 40 yıldan fazladır Premier Lig’i kazanamıyordu ve Manchester United’ın altında kentin ikinci ekibi olarak eziliyordu. Ama, yeni stratejilerini çabucak uygulamaya başladılar. Takım rekabet edebilecek düzeye gelene kadar amansızca para pompala. Pir Mansour’un geldiği birinci iki yılda kulüp yeni oyuncular için transferde 300 milyon Euro’dan fazla para harcadı. Pir Mansour’un yöneticileri, gruba birinci sınıf oyuncuları transfer ederek kadroyu baştan aşağı değiştirdiler.
Lakin, bir sorun vardı: UEFA’nın FFP kuralları, kulüplere isteyebildikleri kadar harcamayı yasaklıyordu. En berbat senaryoda, kulüpler FFP kurallarına uymazsa Şampiyonlar Ligi dahil UEFA turnuvalarına alınmıyordu. UEFA Başkanı Michel Platini, “Kurallara uymayan kulüplere taviz vermeyiz.” diyordu.
Bu durumun Manchester City yöneticilerini rahatsız etmesine şaşmamalı. Tüm stratejileri, 500 milyon Euro’luk yatı, kendi 2 helikopter pisti ve dünyanın en uygun otomobillerinden yüzlercesine sahip olan birinden kulübe para enjekte etmekti. Yalnızca Bugatti Veyron’dan bile 5 adedine sahip olan birinden. Kulübün iç hesaplarına nazaran, bu türlü birinden birinci 4 yılda 1.1 milyar Pound para aktarmışlardı.
Kulüp yöneticiler, Ocak 2010’da yeni FFP kurallarının farkına vardılar, ki tesirleri 2013’e kadar devam etti. Akabinde iş planlarını değiştirdiler. Kulübün nerede sorunu varsa, oraya para enjekte etmeye devam ettiler. FFP kurallarının biri çok açıktı; City yeni para kaynakları yaratmalıydı fakat bu kaynaklar Pir’in cebi olmamalıydı. Şayet ziyan ediyorsa masraflarını azaltmalı, beklentileri düşürmeli ve bir futbol projesi ortaya koymalıydı.
Fakat hayır, şayet kendi futbol cennetinizi satın almak istiyorsanız, birkaç kuralı yırtıp atabilmeliydiniz.
2010 yazında Manchester City 140 milyon Euro’dan fazla para harcadı. 90 milyon Euro bir sonraki sene. Abu Dabili işveren geldiğikten sonra Martin Petrov, Rolando Bianchi, Georgios Samaras üzere oyuncular satıldı. Yerine Sergio Agüero, Mario Balotelli ve Carlos Tevez gibiler aldı. FFP kurallarının uygulanmaya başlamasından 1 yıl evvel, 2012’de, Manchester City’nin muhasebecileri alarmdaydı: “Eğer, kayda paha bir gelir artışı sağlamazsak, UEFA’nın belirlediği FFP kurallarına asla uyamayız. Bu kadar parayı bulmamızın imkanı yok.”
Kulübün önde gelen idarecileri, bu felaketi önlemek için güçlerini birleştirdiler. Manchester City CEO’su Ferran Soriano, Avrupa Kulüpler Birliği (ECA) toplantısına gitti ve Avrupa’nın öteki büyükleriyle masaya oturdu. Herkese FFP kurallarının ne kadar güzel olduğunu ve buna sıkı sıkıya bağlı olmaları gerektiğini söyledi. Kimi kulüplere ise FFP ile ilgili tam aksisi şeyler söyledi. Ama, bunu hiçbir vakit alenen yapmadı. Soriano’ya şunları söylemiş, “Bunlarla savaşmalıyız. Bunu ortada görünmeden yapmalıyız. Bir noktada ortaya çıkarsak, futbolun kozmik düşmanı oluruz.”
FFP KURALLARINI AŞMAK İÇİN TAHLİL: BÜYÜK YAY
Kapalı kapılar gerisinde, FFP kurallarını aşmak için yaratıcı tahliller aramışlar. Bu projelerine de askeri bir isim koymuşlar: “Büyük Yay Projesi”
Manchester City Kulüp Avukatı ve Hukuk Danışmanı Simon Cliff, kendi içlerindeki bir e-posta yazışmasında, “Büyük Yay“ı şöyle tanım ediyor, “İngilizler bu silahı, Fransız askerlerini yenmek için Agincourt ve Crecy savaşlarında kullandı.”
Manchester City idaresi için düşman Michel Platini’ydi, UEFA’nın Fransız lideri, onun imzasını taşıyan proje FFP.
“Büyük Yay Projesi”, gerisinden gelen yıllar boyunca Finansal Fair Play kurallarının başka ismi oldu. Soriano’nun liderliğinde Manchester City, kulüp içi sarfiyatları kulüp dışıymış üzere gösterip, olan sarfiyatları de kayıt dışı gelirleriyle karşılayan bir kulüp haline geldi.
YÜKSEK SARFİYATLARI VE ZİYANLARI UEFA’DAN GİZLE
Kulüp yöneticilerinin yaklaşımı şuydu, yüksek sarfiyatlar ve ziyanlar varsa UEFA’dan gizle! Olağanda profesyonel kulüpler, oyuncuların imaj hakları için bir ölçü ödeme yaparlar. City ise bu imaj hakları için farklı ve zekice planlar ortaya koydu. İmaj masraflarını sıfırladılar. Dışarıdan para ödediler. 30 milyon Euro’dan fazla sarfiyatı kısmış oldular böylelikle. Fordham Spor Menajerlik Şirketi’ni kurdular ve ne vakit ‘Büyük Yay Projesi’ için bir şey gerekse bu şirket üzerinden hallettiler.
Yaptıkları muahede, gerçek olamayacak kadar uygundu. Kulüp, yaratıcı mazeretler üretebilmesi için iki yeni danışmanı daha idareye aldı; Jonathan Rowland ve babası David. Baba Rowland, yatırımcılarla yıllardır ilişki halindeydi. Muhafazakar Parti’ye yıllar boyunca milyonlarca poundluk yardım getirmişti. Çok büyük bir serveti vardı lakin yıllar boyunca Birleşik Krallık’ta hakikat düzgün vergi ödememişti. Rowland, bugün bile Abu Dabi’nin taç giyen prensinin değerli bir dostu.
David Rowland ve oğlu Jonathan, İzlanda’daki finansal krizin sebeplerinden biri olan Kaupthing Bankası’nı satın almıştı. Ayrıyeten, Lüksemburg, Liechtenstein, Bahamalar, İsviçre üzere vergi cenneti ülkelerde bankaları vardı. Fordham’ın sahipleri, Manchester City oyuncularının imaj haklarını satın almıştı. Ama, bu imaj hakları şirketinin Birleşik Krallık’ta iş yapabilme özgürlüğünün olması gerekiyordu. Bu nedenle Fordham’ı İngiliz Virjin Adaları’nda kurdular ve Rowland ailesine verdiler.
NEDEN BU KADAR ZIMNÎ İLGİLER VAR?
Manchester City’nin iç dokümanlarında kimi hakikat muahedeler da var. Fordham Spor Menajerlik Şirketi ile Manchester City ortasındaki ödemeler yanlışsız halde yapılmıştı. Abu Dabi Birleşik Küme, parayı Rowlandlar’ın şirketlerine ödüyordu. Rowlandlar ise bu parayı oyuncuların imaj haklarını satın almak için kullanıyordu. Fordham bir nevi paravan şirketti ve Abu Dabi tarafından fonlanıyordu.
4 Nisan 2013’te Jonathan Rowland, Simon Pearce’a bir e-posta muharrir, “Abu Dabidekiler’in tüm bu projenin gerisinde durması gerekiyor, en kıymetli şey bu.” Pearce’ın karşılığı ise iç rahatlatıyor, “Operasyon masrafların için size her yıl 11 milyon göndereceğiz.” Burada ‘biz’den kasıt, Manchester City’nin sahibi Pir Mansour ve şirketleri.
Ne David, ne de Jonathan Rowland, Fordham ile ilgili sorularımıza karşılık vermeyi kabul etmedi.
MANCHESTER CITY’NİN KARŞILIĞI, TEHDİT ETMEK
Finansal Fair Play kurallarının devreye girdği birinci yılda, UEFA’nın müfettişleri Manchester City’nin muhasebe kayıtlarını incelediler. UEFA yetkilileri, Manchester City’nin FFP kurallarını ihlal ettiğini saptadı. Manchester City’nin buna yanıtı ise UEFA’yı, müfettişleri ve ceza vermeye yetkisi olan herkesi şiddetli bir biçimde tehdit etmekti. UEFA Genel Sekreteri Gianni Infantino ile bir muahedeye varmak en büyük amaçlarıydı. Manchester City’e ziyan verilmesinin önüne geçmeye çalışıyorlardı.
UEFA ile yaptıkları görüşmelerde, Manchester City yetkilileri Fordham’dan bahsetmediler bile. Odaklandıkları ana nokta sponsorluk anlaşmalarıydı. Yani, kulüp uydurma sayılarla FFP kurallarını eğip bükmüştü.
Diğer bir denetleme şirketi, Manchester City’nin Fordham ile yaptığı mutabakata UEFA ismine dahil oldu. PricewaterhouseCoopers kontrol şirketince yazılan raporda, “Manchester City için çok uygun bir mutabakat. Fordham’ın bu muahedeyi nasıl kabul ettiği merak konusu.” denilmiş. Kulübün avukatı Simon Cliff’e sorulduğunda ise karşılığı kısa oldu, “Yapılan mutabakattaki fiyatlar doğrudur.” Doğrusu ise şöyle olacaktı, kulüp Fordham’dan bu hakları ne kadara alacağına kendi karar verir.
Kulübe tüm bu evraklarla ile ilgili sorular sormak istedik lakin basın sözcüleri kısa bir cevap verdi: “Kulübün imajını ve repütasyonunu yıkmak için organize bir plan olduğu açık!”
Fordham dokümanları, Manchester City’nin Finansal Fair Play kurallarına nasıl uymadığını gösteriyor. Manchester City idaresi, üstün zenginliklerini kulübe aktarmayı başarmışlar.
